Wie zit er achter MP trailertraining...
Mijn naam is Marita Palm (MP). Ik ben afgestudeerd als paardensport instructeur niveau 3 aan het Citaverde in Roermond. Na mijn opleiding ben ik fulltime gaan werken. Niet in de paardenwereld. De paarden en de lessen doe ik mijn 'vrije tijd'. Toen ik 13 was kwam Moonlight in mijn leven. Moon was een 16 jarige merrie waar ik niet alleen op heb leren rijden, maar ook geleerd heb hoe belangrijk grondwerk kan zijn in je connectie met een dier. 1 jaar later kwam Zhippo. Hem heb ik opgeleid naar ZZ-Zwaar niveau. Ook Lupos, het paardje van mijn moeder, heb ik opgeleid naar ZZ-licht niveau. Ik was wel van alle markten thuis. springen, dressuur, grondwerk, neckrope, viertal bitloos etc etc. Maar rijden alleen is niet alles. Door de jaren heen heb ik mogen leren van alle paarden die op mijn pad zijn gekomen. En ik leer nog steeds. Grondwerk, rust, consequent, duidelijk zijn zonder frustraties, paarden kansen geven en tijd geven om te leren zonder een harde hand. Dat zijn belangrijke punten.
Hoe ben ik erachter gekomen dat ik mensen kan helpen in het laden van hun paard...
Het leuke aan dit verhaal is dat Moonlight eigenlijk nooit makkelijk de trailer op ging. Daarvoor moesten we de eerste keren altijd een sterke man vragen die haar er wel 'even' op trok. Dit ging dan ook vrij makkelijk, daar niet van. Ik was pas 13 en kwam net om de hoek kijken bij de paarden. De paarden die in eigen beheer kwamen waren eigenlijk allemaal zonder enige problemen te laden. Behalve 1 springer. Zij had in het begin wel moeite met erop gaan, maar ook zij was uiteindelijk alleen te laden. Niet dat ik hier ooit iemand voor gevraagd heb, maar ik voelde aan wat ik moest doen zonder grof te worden. Een tijdje later kwam ik op een stal terecht in Duitsland met mijn paarden. Op een middag kwam een stalgenootje in tranen naar mij toe dat ze 2.5 uur op concours hebben geladen. Leuk was het niet. Mijn paarden waren wel altijd te laden dus ze vroeg of ik haar wilde helpen. Deze merrie moest eigenlijk altijd met 3 man geladen worden. Op de avond dat we zouden gaan oefenen vertelde ze wat er allemaal gebeurd was. In de tussentijd was het wel duidelijk dat de merrie zeggenschap had over de eigenaresse, ze had het alleen zelf niet door. Na een korte grondwerk sessie, waar ik de merrie een trapje lager heb gezet, liep ze zo de trailer op. Het hele probleem was dus niet zozeer de trailer maar het respect naar ons toe om mee te werken. Nadat ik hun geholpen had kreeg ik nog wat vragen van mensen, omdat ze via via gehoord hadden dat ik wel kon helpen. Nu zijn we al een aantal jaar verder en heb ik tientallen mensen kunnen helpen met hun paarden en hun problemen. Niet alleen met trailerladen maar ook op andere vlakken.
Een ode aan de paarden in mijn leven...
Moonlight...
Moonlight was ons aller eerste paardje. Een prachtige merrie die voor mij door het vuur ging. Ik had alleen gereden op een manege toen ik 5 was. Dat was hooguit een keer of 3. Mijn moeder kwam haar online tegen en besloot haar naar huis te halen. Ze vroeg de eerste dag of ik met haar mee ging naar stal, waarop ik antwoordde: 'Je dacht toch niet dat ik mee ga? Het is jouw hobby en niet die van mij! Paarden zijn stom!' Dat zei ik als 'boze puber'. Mijn moeder vroeg het een dag later weer. Toen ben ik maar meegegaan om 'er van af te zijn'. En dat was het begin van mijn carrière... Moon was een super brave merrie. Perfect voor beginners maar oh zo bang voor koeien. Zij is de fundering van mijn paardenkennis. Zij en mijn eerste lesgeefster die zo ontzettend hamerde op de basis. We hadden Moon nog geen half jaar en ik kon al zonder zadel en zonder hoofdstel in de longeercirkel rijden. Haar leerde ik allerlei kunstjes aan. Op een blok staan, lachen op commando, steigeren noem maar op. Ze werd altijd zo enthousiast hiervan. Met Moon ervaarde ik ook mijn eerste wedstrijdjes. Helaas bleek ze kissing spines te hebben. Hierna is ze ingezet als therapie paard bij kinderen. Ik heb ooit een grondwerk les mogen verzorgen aan de kinderen met Moon. Zij liet zo goed zien hoe paarden kunnen spiegelen. Haar laatste jaren heeft ze kunnen genieten bij haar vorige eigenaar op de weide. Ze is 27 geworden.
Zhippo...
Zhippo kreeg ik toen ik 14 was. Het was een 6 jarig dressuur paard. L geklasseerd. Hij zou mijn dressuur topper worden. Met hem kwam ik in de dressuur wereld terecht waar druk en prestatie gericht rijden een ding werden. Dit ging allemaal leuk en aardig totdat we in het Z1 kwamen. Hij wilde niet meer en ik werd even snoeihard met de neus op de feiten gedrukt dat mijn basis toch niet zo is wat het leek te zijn. Het was een moeilijke periode, maar hierin leerde ik wel hoe belangrijk de basis is maar ook ontspanning. Ik leerde ECHT voelen tijdens het rijden. Door hem ben ik anders gaan kijken naar het dressuur rijden op dat niveau. En sindsdien wilde ik dan ook met minder steeds meer bereiken. Hierdoor zijn we toch nog in het ZZ-zwaar gekomen maar helaas door lichamelijke problemen zijn we hiermee gestopt. Samen met Zhip heb ik tijdens Indoor Brabant mogen rijden met de Glamour Queens. Zhip is echt van alle markten thuis en goud waard. Elk jaar mag hij mee met sint maarten en sinterklaas. Hij biedt een stabiele factor aan onzekere paarden. Hij laat je nooit in de steek. Van hem heb ik geleerd om echt naar het fijne gevoel te gaan. Om te luisteren en te voelen wat er echt gebeurd. Hierdoor is hij ook een leermeester geworden voor anderen. Ondertussen is hij 20 en nog steeds een genot om mee te werken. Elke rit opnieuw is met een glimlach.
Lupos K...
Loep was een kleine vos ruin. Mijn moeder nam hem in huis omdat Moonlight niet meer geschikt was voor het rijden. Hij kwam als brave bospony. Zo zag hij dan ook uit. Hij was 6 en 163cm hoog. Toen hij een jaar of 2/3 bij ons was besloot ik in overleg om hem uit te brengen op concours. Gewoon voor de fun. Hij heeft het uiteindelijk zo ver geschopt ondanks dat hij er eigenlijk niet voor gemaakt was. Winstpunten in het ZZ-licht was echt een mega geweldige prestatie! Toen ik de paardensport opleiding deed moesten we een parcours kunnen springen van 1.10. Met een goede dag haalde Loep de 1.00. Op een slechte dag haalde we de hindernis gewoon niet. Maar jaren later toen hij echt in top vorm was, konden we zelfs 1.30 springen! Ook met hem kon ik alles. Van bitloos, zadelloos naar stang en trens en het rijden van het viertal. Boomstammen springen vond hij prachtig of lekker het bos in. Van hem heb ik rij technisch heel veel mogen leren. Zijn lijf gaf niks cadeau. Het was als het waren een houtenplank in zijn lichaam, maar door een goede basis werd hij eigenlijk super fijn om te rijden.
Caprice Roos...
Caprice kwam in mijn leven om de opleiding te kunnen voltooien. Loep zou op dat moment de 1.10 nooit kunnen halen en aangezien ik wekelijks op les moest was het ook geen optie. Caprice was 6 toen ze kwam. Ik had tot dan eigenlijk alleen maar ervaring met hele brave paarden die niks extra deden, en heel stabiel waren. Caprice was een uitdaging. Ze was een hele sensibele merrie. Zo een wat ruim 1 meter over een balkje springt. Dat was niet bepaald makkelijk. Ik heb er behoorlijk vaak afgelegen. Veel blauwe plekken gehad, met tranen en angst gereden... Leuk was het niet de eerste 6 maanden. Maar van haar heb ik wel leren doorzetten en leren kijken naar je zelf. Van haar heb ik geleerd dat je soms compromissen moet sluiten. Ons traject was letterlijk bloed, zweet en tranen. De eerste springwedstrijden was dan ook keer op keer vliegles, omdat ze andere paarden doodeng vond. Wat bleek ook een factor te zijn? Ik.... Op mijn andere paarden kon ik spanning hebben maar hun gaven er weinig om. Caprice nam alles over. Toen ik eenmaal durfde te ontspannen en haar begon te vertrouwen ging er een wereld voor ons open. Ineens kon ik normaal op concours, geen vliegles meer. Enge hindernissen waren geen probleem meer, maar het werd juist leuker om spannende hindernissen te overwinnen. Zelfs 1.50 durven te springen met haar. Ook met haar bleek grondwerk en het vertrouwen geven om op neckrope te rijden een belangrijke sleutel te zijn. Het was vaak koorddansen met deze merrie. Zo leerde ik wel om bewuster te gaan rijden.
Oliebol
Oké Oliebol heet eigenlijk Ouverture. Hij is bij mij sinds dat hij 5 maanden oud is. Ondertussen is hij bijna 5. Was hij 10 jaar geleden op mijn pad gekomen dan denk ik dat het nooit goed was gegaan. Bol was een gesloten boek als veulen. Wel heel slim, maar keek de kat uit de boom. Ik heb hem naar de eiffel gebracht om groot te worden. In het begin ben ik wekelijks daarheen gegaan om een goede fundering te leggen van zijn leven. Ik wilde hem daar niet gewoon 3 jaar laten staan en dan ineens ophalen. Hij was daar echt te terughoudend voor. De eerste maand leek hij mij wel te herkennen maar kwam nauwelijks in de buurt. Halster omdoen was ook allemaal maar spannend. Uiteindelijk lukte dit ook wel weer en is het wel goed gekomen, In de eiffel heb ik dingen met hem gedaan als poetsen, weg van de kudde wandelen, voetjes geven etc etc. Dit heeft ervoor gezorgd dat, toen hij eenmaal weg moest uit de eiffel, hij mij wel genoeg vertrouwde. Ik heb hem helaas met spoed moeten ophalen wegens een flinke hoofdwond toen hij 2.5 was. Gelukkig is alles goed gekomen. Na het hele avontuur had hij een behoorlijke achterstand opgelopen. Ik heb hem bijna een jaar de tijd gegeven om te groeien. Maar ook om dingen mentaal te verwerken. Nieuwe situaties resulteerde vaak in vluchten en veel stress omdat hij niet wist hoe ermee om moest gaan. Doormiddel van korte grondwerk en schriktraining sessies is dit heel erg verbeterd. Na een klein jaar rustig longeren en grondwerk is het proces van zadelmak maken begonnen. Dit heb ik allemaal zelf in alle rust en vertrouwen kunnen doen. Ondertussen is hij bijna 5 en behoorlijk betrouwbaar.
Al met al heb ik van elk paard veel mogen leren. En nog steeds is elke dag een leer proces. Bovenstaande paarden zijn dieren in eigenbeheer geweest. Buitenom deze paarden heb ik nog vele anderen mogen rijden en trainen. Elk paard is uniek, en elk paard vraagt dan ook om een andere manier van aanpak en samenwerking. Maar uiteindelijk is het de samenwerking waar het omdraait.